Beýle söýmek...

BEÝLE SÖÝMEK...


Ne zenanlar söýdüm, asla ýokdular,
Ýagyş geýinerdiler güýzlere kybap,
El uzatsam edil çagajykdylar,
Goýbersem gorkudan gözleri duman.
Ne zenanlar söýdüm, asla ýokdular,
Heniz beýle söýmek görülen däldir.

Ýok, pikir etmäň siz: "Meni unutdylar"
Henize çen käte hatlary geler,
Hakyky däldiler, diňe umytdylar,
Köneje aýdym, belki bir şygyr.
Ne zenanlar söýdüm, asla ýokdular,
Heniz beýle söýmek görülen däldir.

Ýalňyzlygymda elimden tutdylar,
Uzak pyşyrdylar içimi titreder,
Edil, al-asmanda bir bulutdylar,
Nirä sumat boldular, indi kim biler.
Ne zenanlar söýdüm, asla ýokdular,
Heniz beýle söýmek görülen däldir.

BÖYLE BİR SEVMEK...

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Bıraksam korkudan gözleri sislenir
Be kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir

Hayır sanmayın ki beni unuttular
Hala arasıra mektupları gelir
Herçek değildiler birer umuttular
Eski bir şarkı belki bir şiir
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir

Yalnızlıklarımda elimden tuttular
Uzak fısıltıları içimi ürpertir
Sanki gökyüzünde bir buluttular
Nereye kayboldular şimdi kimbilir
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir.

ATTİLA İLHAN

Terjime: Aýsapar EMELOWA