Eý kylyp röwşen, ulus tapmaga enweri hüdä...

Eý kylyp röwşen, ulus tapmaga enweri hüdä,
Mushaby ruhsar üze «weş-şems» birle «wazzuha».

Leýletil magraç şerhi sünbüliň tabyda derç,
Ol şebistan şemi kaddyň, onda aryzdan zyýa.

Gözleriňe täki çekdi sürme mazagal basar,
Bu mugaýýandyr ki mundan zahyr oldy mätaga.

Her tarap gisularyňdyr şerg üçin heblul-metin,
Jählu-zulmat çahydan çekseň erer elni rowa.

Ger saňa ýok saýa, taň ermes, neden, kim çün kuýaş
Zahyr oldy, saýa gitmän, künjide istär hafa.

Bolmadyň mekdebe maýyl, leýk azat eýlediň
Akly-hyss tyflyn jahalat mekdebinden daýyma.

Kylsaň äheňi şepagat ol makam içre ne taň,
Ger Hüseýni dagy uşşagyň era tapgaý nowa.