Kemine

KEMINE

Durmuş seni arkaýyn ätdirmedi, Kemine,
Albaý bulap aldady ㅡ tutdurmady, Kemine.
Gaça durdy, hiç habar gatdyrmady, Kemine,
Ol atly, sen pyýada ㅡ ýetdirmedi, Kemine,
Seniñ bilen oýun oýnap, utdurmady, Kemine.

Seniñ ýaşan döwrüñde, höküm sürdi göriplik,
Abat däldi watanyñ, başdan-aýak berbatlyk.
Teşne galdy garyp halk, baýlardady miraplyk,
Ömürboýy ýoldaşyñ boldy seniñ garyplyk,
Kyrk ýamaly possunyñ sypdyrmady, Kemine.

Şo halda-da müzzermän, gülüp bakdyñ aç-açan,
Awylyja söz bilen baýlara saldyñ küçen,
Gep çekmediñ hiç zaman, hiç kimseden, hiç haçan,
Işan-piri ýandyryp, kaza şerebe saçan,
Diliñ baýlara aýbyn ýapdyrmady, Kemine.

Bu gün seniñ nesiliñ bagtyñ kölünde ýüzýär,
Señ dürdäne eserleñ halkyñ dilinde gezýär.
Çeper, gözel goşgulañ kalbymyzy bezeýär,
Ençe şahyr şägirtleriñ şanyna dessan düzýär,
Ýüreklerde señ adyñ ylham berdi, Kemine.

Seniñ weýran ülkäñi abatladyk, gülletdik,
Gara çatmañ ornuna ak otaglar döretdik,
Mätäçligi goparyp, ýer bilen ýegsan etdik,
Her ýyrtygyn possunyñ altyn bilen ýamatdyk,
Ölmediñ sen, ölmersiñ, baky diri, Kemine.

Berdi KERBABAÝEW.