Sensiz ýola girir isem...

Sensiz ýola girir isem, çäräm ýok ädim ätmäge,
Göwdämde kuwwatym sensiň, başym göterip gitmäge.

Köňlüm, janym, aklym-bilim seniň ile karar eder,
Jan ganaty açyk gerek uçuban dosta gitmäge.

Kendiliginden geçeni dogan eder magşuk ony,
Ördege, käklige salar süri ediban tutmaga.

Gany Jepbar yşk ärine müň Hemzeçe kuwwat berer,
Daglary ýolundan yrar, ýol eder dosta gitmäge.

Ýüz müň Perhat külüň almyş, gazar daglar binýadyny
Gaýalar kesip ýol eýlär, aby-haýat akytmaga.

Aby-haýatyň çeşmesi aşyklaryň wysalydyr,
Kadahy doly ýöreder suwsamyşlary ýakmaga.

Aşykmy diýem men oňa: «Taňrynyň uçmahyn söwe»
Uçma hut bir duzakdyr, abakar janyn tutmaga.

Aşyk kişi misgin gerek, ýol içinde teslim gerek,
Her ne diýrseň boýun tutar, çäre ýok köňül ýykmaga.

Bildik gelenler geçdiler, gördük gonanlar göçdüler,
Yşk şerabyn içen janlar uýmaz göçmäge, gonmaga.

Tutulmady Ýunus jany, geçdi tamugy, uçmagy,
Ýola düşüp, dosta gider, ol aslyna uýakmaga.
___________________________
Kendiliginden geçeni — özünden geçeni. Bu setirde adamyň özünden geçenini Hudaý (magşuk) özüne ýaran eder, (dogan) dogan eder diýen sopuçylyk pikiri bar.