10 Şiiriyle Kırık Kalplerin Sözcüsü Kahraman Tazeoğlu

10 Şiiriyle Kırık Kalplerin Sözcüsü Kahraman Tazeoğlu

Güzel duygu, aşk. Hatta duyguların en güzeli. Bu yüzden ki, yokluğu ruh acıtıyor; bir başka deyimle “aşk yarası” açıyor. Diller lâl oluyor bazen bu yüzden. İşte bu noktada Kahraman Tazeoğlu devreye giriyor ve herkesin duygularına tercüman oluyor. O bir duygu insanı, tam bir aşk adamı, yalnız bir aşk adamı ama…

● Not: Şiirlerin çok uzun olmasından dolayı, yalnızca en sevilen mısralarını yazdık.

▶ Şimdi Gidiyorsun

Şimdi gidiyorsun
Git
Oysa senden tek bir damla istemiştim
Sana kocaman bir deniz sunmak için
Yani şimdi
Gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı?
Yani şimdi başkaları mı sevecek seni?

▶ Ömrümün Virgülü

Kış geliyor
Bir daha da açmaz güller
Tekil mutlulukların
Çoğul yalnızlıklarıdır elde kalan
Borç harç mutlulukla ne yaşanırsa
O kadar yaşadık
Ey ömrümün virgülü
Böyle mi bitecektin ha
Sen gittin
Türkülere sığmaz oldum
Dışım içime dar
Yelkensizim
Rüzgârlara çıktım
Kıyılara vurdum
Caddeler yuttu beni
Ve başıboş hüzün sokağında

▶ Hemen Gitme

Unutmuşum aşkta söylenenleri
Nasılsın’ı bile bir başkaydı
Hemen gitme
Böyle tenhalaşmışım ya
Durup hâlini hatrını soruyorum gölgemin
Sanki yüzgöz olmuşum hüzünlerle
Kalbim diyorum ellerim çıkıp geliyor
Kovamıyorum da
Hemen gitme
Sana bir yaprak kadar solgunum desem rüzgâr çeler aklımı
Dallanıp budaklanır içimdeki boşluk
Ama yine de sen, sen her şeysin işte
Hayata açılan pencerem
Sevinçlerimi büyüten odalarım
Hemen gitme
Terkedilmiş evler gibi olurum
Hemen gitme…

▶ İyi Değilim Aşkım

İyi değilim aşkım.
Umutsuzca uyanıyorum sabahları.
Güneş yüzüme vurdukça daha bir karanlık oluyor günlerim.
Kahvaltı saatlerimi hep kaçırıyorum.
Bilirsin sigara iştahımı kesiyor.
Öyle pek özenmiyorum üstüme başıma…
Ne geçerse elime giyiyorum.
Sen yoksun ya ‘’güzel görünüyorsun’’ demesinler istiyorum.
Yine en arka koltuğunda oturuyorum minibüsün yine camda oluyor gözlerim.
Sen tutmuyorsun ya elimi cebimden hiç çıkartmıyorum.
İyi değilim aşkım.
Herkes sana benziyor sanki…
’’Saçı az daha kısa olsa, biraz daha içten gülse’’
Daha çok benzeyecek olanları ayırıyorum.
Yoksun ya yokluğun da yepyeni senler arıyorum.
En zor geceler oluyor.
İyi değilim aşkım.
Hiç iyi değilim.

▶ Seni İçimden Terk Ediyorum

Gittikçe azalıyor hayat
Neyi erken yaşadıysam
Hep ona geç kalıyorum
Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatırlayacak kadar sevdin
Elinden tutmadın yalnızlığımın
Ne tuhaf, değil mi?
İçimi acıtan da sendin
Acımı dindirecek olan da.
İşte soluk bir ömrün
Son nefesi
Benden
İçimden
Terk ediyorum.

▶ Öldüm ulan!

Vapursuz bir iskele gibi kaldım.
Mutedil dalgalı yorgunluğum.
Soysuzlaşan bir yanılgı gibi kıvrandım deliliğin biz, aşkın; sen halinde.
Meğer uçuruma yaslanmışım.
Düşünce anladım.
Girdabının burgusunda söndürmüşüm közlerimi.
Öldüm ulan düşmekten! kapat/sana gözlerimi.

▶Düş Kavuran

Gittiğine inansam dönmeni beklerdim
Köhne gemiler geçiyor içimden
Hangi sokağa dalsam hangi kapıyı açsam
Ardında sen
Hep sesine bir kulaç kala boğuluyorum
Bilmem
Sen mi erken demir alıyorsun
Ben mi geç kalıyorum
Ellerimi bıraktığın yerden
Çığlar yuvarlanıyor ta şurama
Gittiğine inansam dönmeni beklerdim

▶ Sesine Uyku Kaçmış Adam

Bir adam vardı bu şehrin bir yerlerinde
Sesine uyku kaçmış bir adam
Ağlasa duyardınız
Yağmur şırıltısı gibi yağardı düşler ormanına
Yüzü silik bir adamdı
Gözlerinde
En çok da gözlerinde saklıydı hüznü
Bu yüzden kısardı gözlerini
Buz gibi sessizdi o
Sesine uyku kaçmış bir adamdı
Ne zaman düş kursa
Çocukluğunun soğuk günleri gelirdi aklına
Gitti bu şehirden
Sesine uyku kaçmış adam
Gecelerdir onu düşünüyorum
Uykularım kaçıyor.

▶ Yoksun Ya

Yoksun ya
Gençliğimin deli rüzgârları da yok
Ve yoksul düş baharlarım
Neler kalmadı ki sende
Çaresizlik karabasanlarının çıkmazları
Avuntusuz saplantıların açmazları
Deli düşler
Yoksun ya
Kim anlar şimdi bu yüreği
Sensizlikte ne yapılır bilmem ki
Aşkın tepelerinden böyle apansız düşmedim
Ilık tebessümler vaktine beş kala solan
Kahkahalar gibiyim
Yarısında yutulmuş
Bu aşkın üstü
Böyle örtülür müydü?

▶ Uyanma Diye

Saçlarını rüzgâra satan kıza…
Uyanma diye açık pencereden içeri koşan sesleri yuttum
Şafak söktükçe ben diktim
Dimdiktim
Eğilmedim
Uyansan belki gidecektin
Caddelerde canhıraş kamyon sesleri
Caddelerden kırık farları topladım
Yoksa uyanacaktın
Yaz sıcağında tavla şakırtıları
Kulağından kırık zarları topladım.

* * *

■ Bonus I: Biraz da sözlerinden tutam tutam…

“Bir özgürlüğe mâl olmuş hayat, hayat değildir; bir hayata mâl olmuş özgürlük de özgürlük değildir.”

“Hiç kimsenin iyi gelmediği yerden sarıyorsun yaralarımı, hiç kimsenin dokunamadığı yerden kanatıyorsun sonra…”

“Sevmedikleɾiyle yaşayıp, unutamadıklaɾıyla ölen insanlaɾdan olmayın.”

“Bir zamanlar benim olan ellerin, şimdi neden ellerin?”

“Meğer susmɑk; insɑnın içiyle konuşmɑsıymış, geç fɑrkettim.”

“Anladım ki içimde bu kadaɾ fazla olman, benim eksikliğimdenmiş.”

■ Bonus II: Herkes “Olric” derken, Kahraman Tazeoğlu söylemeden olur muydu hiç?
“Güçlü olmak artık beni yoruyor Olric.”

© 2018 ListeList - Yeni Nesil Medya Platformu.