Şygryýet melekleri / makalajyklar toplumy - Gonja Özmen

GONCA ÖZMEN

1982-nji ýylda Türkiýäniñ Burdur welaýatynyñ Tefenni etrabynda dünýä inen türk şahyra-zenany Gonja Özmen orta mekdebi we liseýi Burduryñ Anadoly liseýinde tamamlady.
Stambul uniwersitetiniñ iñlis dili we edebiýaty bölüminde magistr (2004), kandidatlyk (2008) işini gorady. Häzir bolsa şol bölümde doktorlyk dissertasiýasyny goraýar.
Birinji gezek goşgusy 1997-nji ýylda "Varlık" žurnalynda çap edildi. 1997-nji ýyldan bäri goşgulary we makalalary "kitap-lık", "Adam Sanat", "Varlık", "Yasak Meyve", "Dize", "Akatalpa", "E", "Kül", "Yom Sanat", "Uç gibi" žurnallarynda yzygiderli çap edilip gelindi.
2009-njy ýylda çap edilmäge başlanan "Palto" žurnalynyñ baş redaktorlygyny etdi.
Häzir ol "Ç.N." ("Çevirmenin Notu") atly terjime edebiýaty žurnalynyñ editorydyr.
Şahyryñ goşgulary iñlis, nemes, fransuz, ispan, slowen, rumyn, pars dillerine geçirildi. Ol Geýdelberg, Gamburg, Berlin, Pariž şäherlerinde we Sloweniýada geçirilen halkara poeziýa festiwallaryna hem gatnaşdy.

Çeşme: antoloji.com

• Çatısız hayal

Her kuyuda saçlarını kesen bir kadın oturur
Hırpalanmış güllerin, uğultusunda eti, henüz çiğ
Sabahın dilsizliğini öğrenmiş gibi erken
Ve buğulu bir Modigliani tenhası boynunda

-Ah eşiğim! Eşiğimde kaç ölü sevişme
Eşik ki en dar yolculuktur kadında

Mühürlüydü yüzünün okunmamış mektubu
Tepeden tırnağa dağılıyordu çatısız bir hayal
Hangi yanımdı bu kadın böylesine ırak?
O soyunan bir orman, bense bunaltı akşama
-Ah çıkmazım! En çingenesi mevsimlerin
Ne ki her bahçede azarlanmış rüzgârım

Suçüstüyüz tüm yenik bağışlamalardan
Ağırlaşan çıplaklıktan odalar dolusu
Freud'su bir leke uzar diye derisinde aynanın
Annemin bocalaması hep göğüs uçlarında

-Ah cinnetim! Söktüm rahmimden göğü
Lanetli bir kısrağım ancak hiçlikte soluyan.

• Kime Kalırsa

Sular varken eski sular
Bana kaldı bir akşamı söylemek
Bir dalgınlıktan geldim ben bir dalgınlıktan
Gittiğim kime kalırsa.

Çağırır evlerden uzun sesler
Getirilir biri uykuda
Her şey kendine gizlenir neden
Gizlendiğim kime kalırsa.

Paslı bir kapandır insan paslı bir kapan
Çalışır saat ölünün kolunda
O bitmez sıkıntıyım neden
Sıkıldığım kime kalırsa.

Dönsem havada dönsem
Döndüğüm kime kalırsa.

• Küskün

Aldım denize bıraktım yüzünü sessizce
Suda dalgın bir mitos bir balığın ağzından

Kentleri anlayınca gördüm mahcup serçeleri
Saçaklar küskün ahşabın dilinden

Gürültüsünü emziremez olmuş toprak
Bir ağaç gölgesine uzanıvermiş bir ev

Günler de ölüp gidiyor anılarını yazamadan
Giderek eskiyor akşamın sesi

Ve sen alacakaranlıkta belli belirsiz anımsanan
Uzunca bir yolu gider gelirdi gözlerin

Beni öpersen tüneklerim dağılır zamana
Avlun olurum arsız otun

Ah! Dinsel diyalektik: arzu ve günah
Saklarım tenimde kumaşa batan iğneyi

Ağırlaşır taş plak, kan kesilir gece
Sonrası ürkü, bir çağ yenilgisi

Söz soyunup çıkarken kabuğundan
Saydıkça çoğalıyor saydıkça hamam böcekleri.