Asman yrandy...

ASMAN YRANDY...

Asman yrandy,
Asman yñrandy,
Ses etdi,
möññürip göz ýaşyn dökdi.
Derýalar çyrpyndy, hanadan çykdy,
Deñizler gaýnady, daşgyna ýetdi.

Diñläp,
baglar gamgyn başyn yrady,
Darka- darka jaýryk açdy daglaram,
Şemal howla girip,
iki ýana ýöredi,
Aýna aglap, syrykdyrdy çyglaryn.

Gözýetim,
sesýetim
ýaýrady dünýä,
Ýetdi,
Asman ýeriñ sepleşýän ýerine,
Ýetdi,
Dumanlan daglañ başyna,
Musanyñ Alla bilen gepleşýän ýerine.

Gozgandy biraz gobsundy zemin,
zeminiñ astyndan eşdildi bir ses
"Ene,
ene,
ene...
Göziñi ýaşlama ene indi bes,"
Bu sesi, enäñ ýüregi duýdy,
Şonda-da yralap boş hiññildigi,
Ene umyt bilen aýdýardy hüwdi...

Remezan MÄMETGURBANOW.