Güýz günüdi...

GÜÝZ GÜNÜDI...

Ýadyňdamy,
Güýz günüdi. Ikindi.
Saralan ýapraklar örtüpdi ýoly.
Şeýle bir howlukmaç gelýärdiň senem,
Göýä, garaşýanmy biläýen ýaly.

Gabadyma geldiň. Seslendim:
— Salam.
— Salam.
— Gowumysyň?
Bermediň jogap.
Şeýdip geçip gitdiň, men bolsa şonda
Dabanyňy öpen topraga togap
etdim öz ýanymdan,
rahatlyk tapdym,
Galpyldy aýryldy on iki süňňümden.
A soň ertir ýene sataşmak üçin
Hyýallaryň jümmüşine siňdim men…

Ençe ýyllardan soň ýene sataşdyk,
Belki, şonda ykbal utandyr meni.
Ine, häzir geçmiş gaýtalanyp dur,
Salamymy alman, utandyr meni!

Ýok, sen salam aldyň, saglyk soraşdyň,
(Gör-ä, ýene güýz gününiň öýlesi.)
Arman… gapdalyňda özge ýigit bar,
Başyňda-da täze gelniň öýmesi…

Sapa HOMMADOW.