Ajaly-da ögedim

AJALY-DA ÖGEDIM

Ajal rozasyna girdi çynarlar
Möýsypat aýagmy basdym bu gijä
A şäher undulsun galada, häzir
ýalaw ýaly pyçak düşensoñ penjä
Öz-özümiñ ganyn akdyrar durar...

Söýdügimiñ ismi: köçäñ adynda
Köçäniñ adynda köçesiz täklik...
Içimde gaýnaýan duzly läbikler
Ýüzüme çykypdyr.
Ýüzümi guran
arçalañ pürleri gizläpdir gaýym.
Näme diýemde nä?
Isleseñ ynanma,
isleseñ ynan,
Indiden soñ kişä ýetmez hara:ýym.
Penjiräñ öñünde ýüpe serilen
Erkekleñ joraby görünýä ýene,
Wah, gyrandegen...
Ah, ajal! Ah, ahal! Rehimsiz ajal!
Näçe zulm etseñem ýatlaryn seni,
Içerin burnumdan gelýänçä ýene,
Ýalan dünýäñ enesini sataýyn!
Hem gusaýyn!
Balkyldadyp gözlerim...
Tut elimden, Stambul!
Tut elimden, pis jelep!
Pugta gys, ellerim ganasyn dursun,
Mäkäm tut, bir pursat ýylasyn elim.
Bir pursat çagalañ möññürişi deý
Galmasyn kagyzyñ ýüzünde golum!..

Küçük ISGENDER.